سلام دوستان عزیز

پس از سالهادوری از شما همراهان عزیز که باعث دلتنگی من شده بود 

دوباره تصمیم گرفتم پیش شما برگردم

لینک کانال تلگرام خودم رو هم اینجا قرار میدم تا اگر حوصله داشتید سر بزنید

ابریست در برم دلگیرو اشکبار 

خون گریه میکند از درد روزگار 

یک شهرِ بی پناه یک آسمان سکوت 

یک ماهِ منتظر درگیرِ انتظار 

بر صخره میزند موجِ غریبه ای 

از وحشت شب و دریای بیقرار

آوای گرگ ها از دور میرسد 

از کوه روبرو سر سخت و باوقار

همراه رفتنم راهی به ناکجا

با کوله بار غم در آخرین قطار

بوق شناوری تسخیر میکند 

این مردِ خسته را در حال انتحار

 در من ترانه ای تکرار میشود 

موسیقیِ پس از پایان انفجار

دنیا دروغ بود اینجا بهشت نیست 

ما گول خورده ایم از داورِ قمار

صفایی

کوچه ی دل نگران :

خسته ام از نفسِ سردِ شما رهگذران   

 مانده ام  زیرِ قدم های غمِ بی خبران

قفسِ تنگِ جهان، ریخته در باور من                       

حسرتِ زندگی و غربتِ بی همسفران

تهِ سیگارِ شما مونسِ من بود و نبود                 

 همدمی مثلِ دلِ غمزدهِ ی دربه دران

کوچه ای در وسط شهرم وامروز مرا                     

می فروشید به اندوخته ی بی هنران

در لگد مالِ شب و روزعیان می دیدم                   

 رخنه ی توطئه در معرکه ی بد نظران

کُنجِ دیوارِ همین کوچه نشستید ولی                  

 دل ندادیـد به تنهاییِ خونین جگران

میروم گرچه از این شهر،ولی میدانید                        

 میروم با دل خونین و سراپا نگران

آخرین حرف من اینست کسی نگذارد                        

 دلِ خود را به سرِ راهِ جهانِ گذران

.........................................

اسدصفایی

منله دانیشدی بیر تَهَر ، گوزلَریوین زبانه سی 

یاندی ایچیمده سئوگیمیز ،قالمادی هئچ نشانه سی

آیریق ایچره بیلمه دیم ، هانچی باخیشلا دولموسان

دویغولو اللرین داها، آیری دی اشیانه سی 

عسگریدیم ساواش چاغی ، بیر ایکی ایل گه لم مَدیم

دولموشودی قولاقلارا ، توپ توفه* یین ترانه سی 

توپراقا قان دوشن زامان ، کیم بئراخیب گه لر آخی

منده واریدی عشق ائله اوردا وطن بهانه سی

نامه لریمده حسرتی کیمسه باخار سا باش تاپار

آز قالا دَرسین* اونلارا ترکشیمین* کمانه سی

 خاطیرلا بیر گون من ائله ال اله وئردین آغلادین

سن قولاقیمدا سویله دین گوزله یه رم فسانه سی 

(صفایی)

شـــده ام مثلِ درختانِ خیابانِ شما

مانده ام تا برسد برف زمستان شما

هیچکس نیست کمی آب به دریا بدهد

ماهی ام منتظرِ قطره ی باران شما

خاک لب تشنه ،که جان میکند و میخشکد

در مسیـرِ گـــذرِ رود ِ پریشـان شما

مرغِ پر بسته ی بی روحم و در کنجِ قفس

شاهدِ خلوتِ خاموشیِ ایوانِ شما

بادِ پاییز کمی پیش از این شهر گذشت

دستِ غم دید دلِ مردم گریانِ شما

پادشاها توبگو زشتی این باغ چه بود

گل چه میکرد که افتاد به زندان شما

قلمی خسته ام و میلِ نوشتن دارد

کودکِ بی خبر از زنگِ دبستان شما

اسد صفایی